Rozdział VIII - Kłopot zwany "Jack'iem"

Rozdział 8

Bella

Kłopot zwany „Jack’iem”.

Zeszliśmy na drugie piętro, gdzie były poustawiane rzędy kolorowych szafek. Każda miała inny fason, kolor i obraz. Po korytarzu chodziło mnóstwo ludzi w podobnych do nas strojach. Czyli są jakieś zasady do ubioru.

- Każdy może ozdobić swoją szafkę jak tylko chce. – szepnął mi do ucha Beck, gdy mijaliśmy jedną grupkę rozchichotanych dziewczyn rzucających Beckowi maślane spojrzenia. Uśmiechnęłam się do niego lekko.

- Szafki szafkami, ale widzę, że ty tu łatwo nie masz. – zaśmiałam się cicho. Spojrzał na mnie zaskoczony i skrzywił się teatralne.

- Cóż, rola niegrzecznego chłopca nie jest łatwa w tych czasach. – powiedział z dumą chowając ręce do kieszeni. Uśmiechnęłam się. Szliśmy kawałek, aż Beck wskazał dwie podłużne szafki. Jedna była cała biała, a druga obok, czarna z czerwonymi runami i srebrnym łańcuszkiem przyklejonym do drzwiczek. Uniosłam brew. Wzruszył tylko ramionami.

              Sięgnęłam do kieszeni i wyjęłam kluczyk. Kiedy uchyliłam drzwiczki, zobaczyłam dwie małe półki i dużą przestrzeń na dole. U góry, w mniejszych komorach, leżały książki, zeszyty, strój jeździecki i piórnik z przyborami. Do wewnętrznej strony drzwiczek był przyklejony plan. Zerknęłam na niego i wyciągnęłam potrzebne mi (tak sądzę) książki.

- Co masz pierwsze? – spytał Beck stojąc już przede mną ze swoimi książkami.

- Historię w 10. – powiedziałam z pamięci.

- Ja też, chodź, zaprowadzę cię do sali. – powiedział i zaczął iść na trzecie piętro. Szłam za nim rozglądając się dyskretnie. Niektórzy patrzyli na mnie zaciekawieni, inni bez wyrazu lub jakby mnie oceniali. Miałam ochotę na nich warknąć, by się odczepili, ale powstrzymałam się. I czasem tego żałuję. Nagle podszedł do nas wielki facet w bluzie baseballowej i luźnych jeansach i zagrodził nam drogę. Po jego obu stronach stanęli dwa dryblasy w podobnych strojach. Miał krótkie blond włosy i umięśnione ręce. Wyglądał jakby był na sterydach. Beck cały się spiął i spojrzał na niego twardo. Byli tego samego wzrostu, ale Beck mimo swojej nie tak małej postury wyglądał przy nim jak chucherko. Ale wiedziałam, że czasem nie rozmiar ma znaczenie. Zaniepokoiła mnie raczej reakcja Becka i jego mroczne myśli, które napłynęły mu do głowy, gdy go zobaczył. Te wszystkie przemyślenia zajęły mi ułamek sekundy.

~ Kto to jest? ~ Spytałam w myślach Becka. Wzdrygnął się lekko. Otworzyłam częściowo umysł, byśmy mogli rozmawiać.

~ To Jack i jego pachołki, Tim i Greg. Największe palanty w szkole. Jack ma moc niezwykłej siły fizycznej, a Tim i Greg jej słabszą wersję. Ale i tak są niesłychanie silni. Dlatego dzieciaki się ich boją. To miejscowa banda, która bierze każdą ładną dziewczynę. A ty chyba mu się spodobałaś. ~ stwierdził gorzko. Jack uśmiechnął się szeroko i zwrócił do Becka.

- Hej, Johnson, masz nową koleżankę? Czemu mi jej jeszcze nie przedstawiłeś? -  spytał kąśliwie, zerkając na mnie pożądliwie. Rzuciłam mu jadowite spojrzenie.

- Zostaw ją, Jack. Nie dostaniesz jej. – syknął Beck. Jak i jego pachołki spojrzeli po sobie z podejrzanym uśmiechem.

- Tak? Co ty powiesz? A może ona sama nam o tym powie, co ślicznotko? – spytał odpychając Becka na bok.                            

                Opierał się, ale Tim i Greg odciągnęli go na bok. Zebrał się krąg gapiów obserwujących całe to zdarzenia. Wszyscy wpatrywali się we mnie czekając na moją reakcję. Spojrzałam chłopakowi w oczy. Był ode mnie parę centymetrów wyższy, ale dla mnie mógłby być też robalem łażącym po ścianach.

- Puść go. – powiedziałam po prostu.

- Uuuu… mała broni tego pozera! Patrzcie państwo, ta mała dziewczynka go broni! – zaśmiał się. – Zostaw go może i pójdź ze mną, co? Gwarantuję ci niezapomniany rok szkolny. – wymruczał przybliżając się do mnie. Nie drgnęłam. Rzuciłam mu groźne spojrzenie.

- Ostrzegam. Puszczaj go. – powiedziałam trochę głośniej wyginając palce w szpony.

- Niedoczekanie twoje. Chyba, że pójdziesz ze mną. – złapał mnie za nadgarstek i jeszcze się przybliżył. Wkurzyłam się. Wykręciłam mu rękę i złapałam za szyję pociągając w dół, by znalazł się na poziomie mojej twarzy.

- Powiedziałam; puszczaj go! – warknęłam odsłaniając kły. Patrzył na mnie ze strachem, próbując się wyrwać- bezskutecznie.

- Ty… - zaczął.

- Tak, wzrok cię nie myli. Więc, dobrze ci radzę, puść go i ZOSTAW NAS W SPOKOJU! – warknęłam puszczając go. Upadł na podłogę i zaczął się cofać nie spuszczając ze mnie przerażonego wzroku.

- Spadamy stąd, chłopaki. – powiedział i zaczął uciekać. – Jeszcze się z tobą policzę! – wrzasnął za sobą. Nie widziałam czy mówi do mnie, czy do Becka, ale miałam to w głębokim poważaniu. Podeszłam do chłopaka, który podnosił się z ziemi.

- Wszystko w porządku? – spytałam pomagając mu zbierać książki.

- Tak. Nie powinnaś się tak narażać Jack’owi. – stwierdził poważnym głosem prostując się. Gapie się już rozeszli nie widząc zbyt wiele. Widać, że byli podekscytowani, że tak ich wystraszyłam. Niestety to ich przyciągnie do mnie.

- Phi! A nich spróbuje tylko coś zrobić! – mruknęłam groźnie.

- Cóż, teraz na pewno spróbuje. Sprawiłaś mu uciechę. On z ciebie nie zrezygnuje, stanie się zaborczy, zrobi wszystko by cię dostać. – mówił z wściekłością. Zaśmiałam się złowieszczo.

- A niech tylko spróbuje. – mruknęłam oblizując kły.

- Nie! Bella, tu są strasznie ostre zasady. Poza tym słyszałaś dyrektorkę: jeśli kogokolwiek tkniesz, wylecisz stąd lub cię zabiją. Nie możesz używać mocy, ani wampiryzmu, wykryją to.

- Jak? – spytałam zerkając na niego.

- Kamery. – powiedział wskazując na małe okrągłe urządzenia przy suficie. – Są zaczarowane. Jeśli użyjesz magii, w ich obrazie zaczniesz świecić.  Oni to wykryją i najprawdopodobniej wywalą.

- W takim razie, pewnie połowę uczniów by stąd powyrzucano. – mruknęłam niepocieszona.

- Zależy. Świeci się na cztery kolory, w zależności od tego jak potężnego zaklęcia lub rodzaju mocy używasz. – wyjaśnił. – Kolor zielony; najczęściej przymykają na to oko, bo to niewielkie przewinienie. Żółty, dostajesz upomnienie, lub jakąś drobną karę jak sprzątanie w klasie, czy większa pomoc nauczycielowi. Nic wielkiego. Kolor niebieski; możesz zostać zawieszona w prawach ucznia, zakaz wyjścia z gmachu szkoły, zakaz imprezowania do końca roku, to już poważniejsze kary. Za kolor czerwony najczęściej zostaje się wyrzuconym. Dlatego trzeba się pilnować. – rzucił jej dziwne spojrzenie. – Jak potężnej mocy użyłaś? – spytał. Spojrzałam na niego pobłażliwie.

- Żadnej. W ogóle nie używałam magii. Po prostu wysunęłam kły i użyłam swojej NORMALNEJ siły. To, że on jest takim słabiakiem, to już nie moja wina. – powiedziałam. Beck zaśmiał się.

- Niezłe z ciebie ziółko. – zarechotał. Skłoniłam się teatralnie.

- Dziękuję bardzo, bisy przywiduję w przyszłości. – zadeklarowałam, a on uśmiechnął się.

 Staliśmy już pod drewnianymi ciemnymi drzwiami z mosiężną klamką i srebrnym znaczkiem „10”.  Czas zacząć lekcje.

C.D.N.

Mam nadzieje, że się podoba :D Niedługo wstawię kolejną część ;)

Na dzisiaj to wszystko, 

Pozdrawiam

Jamij :)